Afhechten
‘Kun je jezelf even voorstellen: wie ben je?’
Wekelijks kom ik door mijn werk nieuwe mensen tegen. Wekelijks wordt me deze vraag gesteld.
Wie ben ik?
Ben ik mijn geschiedenis? Mijn vak? Mijn opvoeding? Ben ik het verhaal dat ik over mezelf vertel?
Er lopen lange draden door een mensenleven. Lijnen van voorouders tot aan gisteren. Een aantal van die draden vormen de kern van het antwoord op ‘wie ben ik’. Waarden, lessen, ervaringen die je mee de toekomst in draagt.
Dit schilderij maakte ik van een foto van mezelf als ca. 2-jarige. Ik weet naar wie ik kijk. Degene die de foto nam is een van ‘mijn’ geschiedenisdragers. Iemand met veel invloed op mijn leven en beleving.
Ik heb niet op alles wat zich in mijn leven voordoet invloed. Waar ik wel invloed op heb is hoe ik me ertoe verhoud. Op de keuze deze draden door te trekken. Of niet.
Ik heb besloten mijn uiterste best te doen, sommige draden in mijn leven af te hechten. Ik denk dat dat goed is. En noodzakelijk om te kunnen leren en veranderen.
Ik kan niet voorkomen dat er soms in die hechting wordt geprikt, dat er draadjes worden losgetrokken. Ik kan wel de wond schoonhouden en verzorgen.
Ik kan niet weten of de draden die ik naar de toekomst breng allemaal goed, gezond en behulpzaam zijn. Ik kan wel de mensen na mij aan te moedigen zich ertoe te verhouden.
Ontwerp je leven. Maak er iets van.
uitgelichte afbeelding: pixabay Mysticsartdesign