Ontwerp je leven: kapitaliseren op je eigenschappen

Hamlet – één van Shakespeares’ beroemdste toneelpersonages – zegt in zijn monoloog: de acteur laat zoveel beter zien wat ik voel dan ik dat zelf doe. Wat doet de acteur dat hij niet doet? Kapitaliseren op zijn/haar eigenschappen.* Een acteur heeft geen piano of viool om te bespelen, geen doek om te beschilderen, geen steen om te bewerken. Een acteur is zijn eigen instrument. Hij heeft alleen zijn mens-zijn. Zijn lichaam, zijn geest, zijn gedachten en gevoelens. Het verschil met Hamlet is dat hij dat alles zoveel mogelijk ten volle gebruikt.

(*Overal waar ‘hij/zijn’ staat en naar mensen in het algemeen wordt verwezen, wordt ook ‘zij/haar’ of ander passend voornaamwoord of verwijswoord bedoeld.)

Ik denk dat we in het dagelijks leven misschien 20-30% van onze expressiemogelijkheden gebruiken voor de alledaagse dingen die we doen (gesprekken voeren, eten, werken, reizen, opvoeden, ontspannen, etc.) binnen de kaders zoals mensen ons hebben leren kennen. We doen ‘gewoon’. En we hebben geleerd dat ‘onszelf zijn’ te noemen.
Maar er zit meer in het vat.

Geen acteur, wel acteursvaardigheden

Niet iedereen is een acteur en het gaat niet altijd om grote gevoelens of gebaren, maar een acteur is zijn eigen instrument en over dat instrument beschikken we allemaal: lichaam, geest, voorstellingsvermogen, expressie, gedachten en emoties. We maken er alleen minder (intensief) gebruik van dan een acteur.

For many people the word drama is connected with theatre. There is a difference. Drama is a personal experience and theatre is communicating the experience to others  

De context binnen drama is fictief, de situatie verschilt van de werkelijkheid, maar het handelen, de gedachten en gevoelens zijn 'realiteit'. Dit zijn reële gevoelens binnen een fictieve context.

We maken allemaal gebruik van acteursvaardigheden om betekenis te geven aan wat we meemaken. Om dingen tot ons door te laten dringen, te incasseren en om vorm te geven aan ons leven.
Waar een acteur geleerd heeft dit zonder schroom ten tonele te voeren, nodigt het dagelijks leven ons  uit tot vermijden, inhouden, uitstellen, ‘honderd’ keer hetzelfde meemaken tot het niet anders meer kan dan dat we er iets mee doen.

 

Waarin het handelen van een acteur zich onderscheidt van anderen is de intensiteit. Een speler laat niets passeren. Elke situatie, elk woord, elke scène draagt betekenis. Het zet iets in beweging: denken, voelen. Het is een motorisch moment, zoals dat genoemd wordt, of een moment voor zelfreflectie, een monoloog. De acteur in een rol beweegt zich in ingedikte tijd en is zich bewust van de betekenis van alles at de ander zegt of doet en van wat er voor en achter hem ligt.

Pixabay foto

Van die scherpte, dat bewustzijn over het moment, het doordrongen zijn van de betekenis van de situatie en de eigen rol daarin en daaraan vervolgens uiting kunnen geven, kunnen we in het dagelijks leven nog veel meer gebruik maken dan die 20-30%.

Elke keuze draagt een wereld in zich. In de waan van de dag strooien we al handelend rijkelijk met keuzes, nemen we afslagen en steken we kruispunten over. Op welke manier draagt het bij aan waar we heen willen (voor de acteur: de ontwikkeling van het stuk) en wie we willen zijn (voor de acteur: de vormgeving van zijn personage)?
Het vermogen vorm te geven, te voelen, betekenis te verlenen en jezelf beschikbaar te maken voor wat er op je weg komt, zijn ingrediënten voor ‘nu ben ik alleen’-momenten. Momenten waarop je werkt aan hernieuwd contact met wie je bent, hoe je jezelf vormgeeft in alle situaties waar je mee te maken hebt en waar je naartoe wilt.

Ontwerp je leven.

Recommended Articles